خیلی از گذشت شصت سالگی دکتر سروش نمی‌گذرد . متفکری که از مولوی تا پوپر را پرواز می‌کند و با غزالی و هیک بر یک سفره می‌نشیند و از غرب تا شرق ارض را می‌خواهد هر طور که شده جمع کند، نقاد موشکاف دیروز کمونیسم و مخالف سر سخت ولایت فقیه امروز، و باید گفت که بی شک یکی از تاثیر گذارترین متفکران دو دهه گذشته جامعه ایران، این سخن فارغ از آن است که کسی او را بپسندد یا نه و بدور از هرگونه ارزش گذاری باید طلقی شود .
از موثر ترین مباحثی که ایشان وارد فضای فکری ایران کردند و به جد برایش کوشیده‌اند، پلورالیسم دینی است، مجاری حقیقت را تک شعبه ندانستن و گوهر حقیقت را تنها در درج خود نهان نپنداشتن و از صراط مستقیم به صراطهای مستقیم رسیدن.
به هر حال خداوند به ایشان طول عمر دهاد . ایشان با جان هیک یکی از پر آوازه ترین نظریه پردازان فلسفه دین مباحثه ای دوستانه داشته اند که خالی از لطف و پرسش انگیزی نیست . آن را می‌توانید (اینجا) بر داشت کنید .
